Engelandvaarders

Er waren eens twee lieve mensen Elbert en Annewieke, die woonden in het grauwe stadje Stoke. Op een koude winterdag als het wat rustiger is slaat Annewieke haar zelfmaakmode-magazine open. Daar ziet zij zo’n lief schaapje, die zou wel heel mooi staan tussen al die andere schaapjes. Maar Annewieke kan alleen maar naaien en dit schaap moet gebreid worden.
‘s Avonds praat zei erover met Elbert en ze komen tot het geweldige idee om samen te leren breien. Snel wordt er op internet opgezocht hoe ze moeten breien en gaat Annewieke naar de winkel om wol te kopen. Het hele weekend zijn die twee aan het breien.
Je hoort alleen de kreten van Elbert “O, nee! Nou ben ik alweer een steek kwijt!” dus begint hij nog maar eens opnieuw. Na twee dagen breien zijn bijna alle onderdelen van het schaap klaar en moeten ze aan elkaar gemaakt worden.
Dit blijkt lang niet zo leuk te zijn als het breien zelf, maar er wordt toch nog flink doorgewerkt. Na vele uren zo samen gewerkt te hebben, heeft Annewieke een schaapje af en wordt er gezorgd dat er een goed thuis voor wordt gevonden. Vlug gaat ze verder breien voor een tweede schaapje. Elbert heeft wat meer tijd nodig, want ondertussen is hij aan een grote sjaal bezig gegaan, maar niet al te lang daarna heeft ook hij zijn schaapje af en kan dat ook een fijn thuis krijgen.
Nu was alle drukte voor bij en Elbert en Annewieke leefden nog lang en breiden gelukkig.