zondag, juli 17, 2005
Een les Nederlands
Een hele week bezoek of een weekend bezoek zijn bijna even vermoeiend, maar van allebei kunnen we genieten. Het is gaaf om vrienschappen op deze manier te vernieuwen, uit te diepen en op te bouwen. We kijken dus terug op een geslaagde week.
Dit zijn Herman en Marja, achter hen zie je Stoke-on-Trent liggen. Dit is een ideale plek om aan bezoekers uit te leggen in wat voor gebied de stad ligt.
Natuurlijk kunnen we niet de hele week in Stoke blijven zitten, dus op zaterdag trekken we met z'n vieren naar Wales. Daar gaan we de hoogste berg beklimmen: 1085 meter boven zee niveau. In totaal klimmen we zo'n 1200 meter op deze dag.
Dit is nog een wat anders dan de asfaltwoestijn die Stoke-on-Trent heet, wat een verademing.
Dit mooie tafereel doet ons het verloren schaap denken.
De ganzenmars
Hier kunnen we vast onze kuitspieren opwarmen...
Schitterend is het om al de meren in het dal te zien liggen.
Af en toe even uitrusten.
Daar moet ik nog helemaal naar toe klimmen (Elbert in oranje shirt)
Maar gelukkig heb ik al heel wat metertjes geklommen.
We kunnen een flink deel van de kust van Wales zien.
Bijna het hoogste punt bereikt.
Marja en ik gaan met de trein terug om onze knieen een beetje te sparen, Elbert en Herman gaan lopend terug om onze portemonee wat te sparen.
En hierna zijn er geen digitale foto's meer, want het toestel is nogal hard gevallen. Hopelijk valt de reparatie binnen de garantie...
Op de laatste dag, dat was afgelopen donderdag, zijn we nog naar Chester gegaan. Dit is een klein stadje waar nog veel van de Romeinse invloeden is te zien.
De week is alweer voorbij, ik weet weer dat meerdere woorden meerdere betekenissen kan hebben en dat een zin altijd op een andere manier uitgelegd kan worden dan dat ik het bedoel. Gelukkig was ik dit keer niet de enige die er aan moest geloven.
Dit zijn Herman en Marja, achter hen zie je Stoke-on-Trent liggen. Dit is een ideale plek om aan bezoekers uit te leggen in wat voor gebied de stad ligt.
Natuurlijk kunnen we niet de hele week in Stoke blijven zitten, dus op zaterdag trekken we met z'n vieren naar Wales. Daar gaan we de hoogste berg beklimmen: 1085 meter boven zee niveau. In totaal klimmen we zo'n 1200 meter op deze dag.
Dit is nog een wat anders dan de asfaltwoestijn die Stoke-on-Trent heet, wat een verademing.
Dit mooie tafereel doet ons het verloren schaap denken.
De ganzenmars
Hier kunnen we vast onze kuitspieren opwarmen...
Schitterend is het om al de meren in het dal te zien liggen.
Af en toe even uitrusten.
Daar moet ik nog helemaal naar toe klimmen (Elbert in oranje shirt)
Maar gelukkig heb ik al heel wat metertjes geklommen.
We kunnen een flink deel van de kust van Wales zien.
Bijna het hoogste punt bereikt.
Marja en ik gaan met de trein terug om onze knieen een beetje te sparen, Elbert en Herman gaan lopend terug om onze portemonee wat te sparen.
En hierna zijn er geen digitale foto's meer, want het toestel is nogal hard gevallen. Hopelijk valt de reparatie binnen de garantie...
Op de laatste dag, dat was afgelopen donderdag, zijn we nog naar Chester gegaan. Dit is een klein stadje waar nog veel van de Romeinse invloeden is te zien.
De week is alweer voorbij, ik weet weer dat meerdere woorden meerdere betekenissen kan hebben en dat een zin altijd op een andere manier uitgelegd kan worden dan dat ik het bedoel. Gelukkig was ik dit keer niet de enige die er aan moest geloven.
