Engelandvaarders

Dit jaar ontvluchten we alle Engelse drukte van kerst. Vele malen moeten we uitleggen dat we kerst in Nederland zonder cadeautjes vieren en hoe rustig de voorbereidingen dus zijn. We reizen helemaal naar Groningen, naar Agnes en Bertjan.
Elke dag hebben we een goede maaltijd. Zuurkool, Gourmetten en op eerste kerstdag Coq au vin als hoofdgerecht.

Tweede kerstdag kookt Elbert met pompoen uit eigen tuin. Maar eerst maken we nog een flinke wandeling van Loppersum naar Appingendam (16km). We hebben zeer afwisselend weer.




Als we terug komen van de wandeling ligt er al een laagje sneeuw, en de volgende ochtend maken we voor de achterburen (de bejaardenflat) een sneeuwpop.

Nu staat er helaas niet op de foto hoe goed de vrouwen hebben meegeholpen.

Het moet wel een echte pop worden


Daar issie dan!

En weet je dat het ontzettend goed betaald om dat voor een bejaardenhuis te doen?
We kregen lekkere kippensoep en een heleboel blije mensen die naar ons zwaaiden. Bovendien wordt de foto in het krantje afgedrukt.

Er waren eens twee lieve mensen Elbert en Annewieke, die woonden in het grauwe stadje Stoke. Op een koude winterdag als het wat rustiger is slaat Annewieke haar zelfmaakmode-magazine open. Daar ziet zij zo’n lief schaapje, die zou wel heel mooi staan tussen al die andere schaapjes. Maar Annewieke kan alleen maar naaien en dit schaap moet gebreid worden.
‘s Avonds praat zei erover met Elbert en ze komen tot het geweldige idee om samen te leren breien. Snel wordt er op internet opgezocht hoe ze moeten breien en gaat Annewieke naar de winkel om wol te kopen. Het hele weekend zijn die twee aan het breien.
Je hoort alleen de kreten van Elbert “O, nee! Nou ben ik alweer een steek kwijt!” dus begint hij nog maar eens opnieuw. Na twee dagen breien zijn bijna alle onderdelen van het schaap klaar en moeten ze aan elkaar gemaakt worden.
Dit blijkt lang niet zo leuk te zijn als het breien zelf, maar er wordt toch nog flink doorgewerkt. Na vele uren zo samen gewerkt te hebben, heeft Annewieke een schaapje af en wordt er gezorgd dat er een goed thuis voor wordt gevonden. Vlug gaat ze verder breien voor een tweede schaapje. Elbert heeft wat meer tijd nodig, want ondertussen is hij aan een grote sjaal bezig gegaan, maar niet al te lang daarna heeft ook hij zijn schaapje af en kan dat ook een fijn thuis krijgen.
Nu was alle drukte voor bij en Elbert en Annewieke leefden nog lang en breiden gelukkig.

Omdat Elbert toch naar Praag moest, was dit een ideale gelegenheid om een weekndje samen in Praag door te brengen. Een onderkomen was zo geregeld, omdat de dochter van onze ouderling en haar man voor twee jaar in Praag wonen.

Donderdagmiddag reis ik in mn eentje naar Praag, en om 21.15 mag ik Elbert begroeten op het vliegveld in Praag. De flat van Cathy en Chris is al donker. Zij moeten de volgende ochtend om kwart voor acht de deur uit en heel verstandig gaan ze op tijd naar bed. Door de reis voel ik me nog absoluut niet slaperig, dus maak ik m'n muts nog even af.
Na een week Elbert te moeten missen, kan ik nu weer lekker gek doen.

De volgende dag staan we vroeg op om even gedag te zeggen tegen onze gastheer en gastvrouw. Dan duiken we nog even terug in bed, want het was toch wel een vermoeiende week geweest. Na voldoende rust besluiten we naar een wolwinkel te gaan die Elbert eerder deze week gezien had. En ja, als je eenmaal aan het breien gaat kan je niet meer stoppen... Elbert gaat zodra we 'savonds thuis zijn aan de slag, hij gaat een sjaal breien.
Het reizen met het openbaar vervoer in Praag is goedkoop en makkeljk. Daar kunnen de Britten nog heel wat van leren. Onze eerste stop om is bij Muzeum.
De aanblik van de stad is zo anders van wat we gewend zijn in Stoke. het geheel is veel kleuriger waardoor de stad er gelijk veel vrolijker aandoet.
Omdat we hier niet goed weten wat we kunnen doen reizen we verder naar het oudste en toeristische gedeelte van Praag. Boven op de berg staat het kasteel met de kathedraal in midden.

Eerst lopen we een stuk langs de rivier, op weg naar de Charles brug. Voordat we de brug overgaan lopen we eerst nog de andere kant op: de winkel straat in. Daar kunnen we ons te goed doen aan leuke winkeltjes en wat soeveniertjes kopen.
Dan toch maar de brug over, want uiteindelijk willen we bij het kasteel uitkomen. Op de brug staat een band ontzettend goeie muziek te maken en Elbert is er helemaal weg van. Helaas hebben we nu niet genoeg geld bij ons, dus een impuls-koop kan er niet worden gedaan. Bijna bij het kasteel kunnen we genieten van het uitzicht:

Het binnenplein van het kasteel.

Het plein aan de achterkant van de kathedraal.

's Avonds nemen we Cathy en Chris uit eten, want qua prijs maakt het niet uit of je thuis of buitenshuis eet.

Zaterdags lekker uitslapen. Zo rond de lunch komt er een Canadese die de kleuren komt doen van Cathy en twee vriendinnen. Elbert had al tegen Cathy gezegd dat ik mijn kleuren niet hoefde laten te doen, omdat ik het toch al wist. Maar dit is voor mij een mooie kans is om mijn kleuren ook te laten doen voor een leuk prijsje, en daarom sluit ik me bij het groepje aan. Ik weet nu dat ik het winter-type ben, en dat ik de meeste kleuren van het winter-type toch al droeg. Gelukkig is het niet voor niets geweest, want ik weet nu dat andere kleuren me zullen staan.
De rest van de middag besteden we in de stad en gaan we voor een Curry (zoals de Engelsen dat zeggen) wat echt niet zo heel lekker was.
Aan het eind van deze vermoeiende dag kijken Elbert en ik nog een James bond film uit 1964.

Zondags maken we na de kerkdienst een rondwandeling in Praag. Onze eerste stop is het lunchcafe waar Einstein vaak is geweest. Voor een ander stel dat erbij is, is dit de eerste dag in Praag, we gaan nu ook weer richting het kasteel.
We moeten op tijd naar huis, omdat Chris de voetbal wedstrijd van Manchester United niet kan missen. Helaas is de bus te vol en moeten we op de volgende wachten, waardoor de eerste 10 minuten van de wedstrijd worden gemist.

Voor de maandag hebben we niet echt plannen. Het enige wat we in ieder geval nog willen doen waren een paar inkopen. Nadat we die gedaan hebben lopen we een beetje doelloos rond. Er zijn nog een aantal uurtjes en vinden het jammer om die al wachtend in het huis van onze vrienden door te brengen. We besluiten om naar de Jodenwijk te gaan. Hier staan een aantal synagogen en je kan zien hoeveel rijkdom de Joden moeten hebben gehad als je naar de verschrikkelijk mooie gebouwen kijkt.




's Avonds gaan we uit eten in een cafe, waar we genieten van het echte Tsjechische eten. Daarna gaan we direct door naar het vliegveld. Met een uur vertraging landen we op East Midlands en worden we door Tom naar huis gereden.