Engelandvaarders

Aan het hele rijtje bezoeken vanuit Nederland van deze zomer is afgerond met het bezoek van Allard. Er staan nu alleen nog trouwerijen op het programma.

Maar eerst nog even een verslag over dit laatste bezoek van Allard. We hebben een paar uitstapjes gemaakt. Op zaterdag zouden we naar Tryfan gaan om die te beklimmen, maar onder aan de berg regende het zo gigantisch dat we besloten om het niet te doen. We zijn uiteindelijk geen ervaren bergbeklimmers en leek het ons beter een andere route te lopen, die wat meer begaanbaar zou zijn. We reden snel door naar de andere kant van de berg, zo stonden we weer onderaan Snowdon. Wie ons blog regelmatig leest zal denken 'alweer Snowdon?'. Ja, maar nu vanaf de andere kant.
Hier regent het gelukkig niet.
Door de vele regen zijn er ontzettend veel watervallen in deze vallei te zien.


De top bereikt, veel konden we helaas niet zien.

Toch breekt de zon nog door.













Maandags hebben Allard en Annewieke een fietstocht gemaakt langs het kanaal. Onderweg hebben we een slang en een ijsvogel gezien, dat vonden we best bijzonder.
Allard wil wel eens in het echt zien waar wij het altijd over hebben, daarom gaan we op dinsdag naar de Roaches. Omdat we (=Allard en Annewieke, want Elbert is in NL) met de bus moeten, hebben we besloten om de bus van 7.10 te nemen. Zo hoeven we ons in de middag niet te haasten om op tijd de bus terug te nemen.
Allard heeft nog wel eens een uitdaging nodig.
Boven op de Roaches is het nu nog mistig.
Soms lijken ze te zeggen:'moet je hier nou echt langs?'


De Heide staat nu volop in bloei.

Nou het duurde even, maar nu is er dan eindelijk een verslag van een prachtige vakantie met papa en mama Baas. Eigenlijk hoef ik hier niets meer te schrijven en moet ik alleen alle foto’s plaatsen. Maar dat zou betekenen dat iedereen die dit blog leest zo’n 2200 foto’s moet bekijken. Daarom heb ik besloten om een korte serie te maken met een beetje commentaar. Mocht iemand ze toch allemaal zien, kom dan gerust eens langs in ons nederige stulpje. Je kan er dan ook voor kiezen om datgene wat je hier op de foto ziet met eigen ogen te aanschouwen.

Donderdag 21 juli
We pikken papa en mama op van Liverpool airport.
Onder weg naar Stoke stoppen we bij een kerkje, waar een hele oude boom staat. Daar zie je dan wel eens rare dingen.






Natuurlijk ook even naar Mow Cop (zoals we dat met de meeste bezoekers doen). Daar kunnen we makkelijk wijzen waar ons huis woont.

Vrijdag 22 juli
De eerste wandeling van deze vakantie staat op het programma. We gaan naar de Roaches 14,5km wandelen, laagste punt 254m, hoogste punt 474m, duur van de wandeling 4 ½ uur. De Roaches is zo’n ¾ rijden vanaf ons huis, aan het begin van het Peak District. We kunnen niet ver kijken, want de wolken hangen vandaag erg laag. Toch kan dat de pret niet drukken, want het geeft een aparte sfeer aan het landschap.


Met Elbert als gids klimmen we naar boven.

Vaste prik.




Lud Church is erg gaaf.

Zaterdag 23 juli
Deze dag gebruiken we om langs de Manifold en Dove rivieren te wandelen. 13,7km wandelen, 133m is het laagste punt, 300 is het hoogst punt dat we zullen bereiken, duur van de wandeling 4½ uur. De wandeling is in het uiterste zuid-oostelijke puntje van het Peak District.

De wandeling goed beginnen...

Genieten van het uitzicht

Onze stoere man :P

Genieten van de natuur.

Zondag 24 juli
Samen genieten we vandaag van de rust.

Maandag 25 Juli
We willen niet alleen gemakkelijke wandelingen doen, dus is het nu tijd voor een grote uitdaging: 1.170m klimmen, 16,1km wandelen, duur van de wandeling 6½ uur (gemeten tijd 9½ uur). Oftewel we gaan de hoogst top beklimmen van Wales: Snowdon, in het noorden van Wales. Extra vroeg van huis, want voor we kunnen gaan wandelen moeten we eerst nog twee en half uur rijden.
een van de vele schapen die we tijdens onze wandelingen hebben gezien.
Bijna boven, tussen de wolken nog koffie drinken.
Eindelijk de top gehaald.
Het uitzicht, als we ons hoofd weer uit de wolken hebben.

Na deze geweldige dag gaan we weer huiswaarts. Maar onderweg moet er nog wijn gehaald worden en we besluiten om dichtbij Stoke naar de 24-uurs supermarkt te gaan. Staan we daar een tijdje te kijken naar wijn in de aanbieding, komt de winkelbaas naar ons toe: ‘wilt u wijn gaan kopen?’ vraagt hij vriendelijk. ‘Ja’, klinkt het vol overtuiging uit 3 monden. ‘Sorry na 23.00 uur verkopen wij geen alcoholische dranken.' Je mag zelf raden wat de reactie was van onze ouders.

24.00u komen we eindelijk thuis, Annewieke gaat direct naar bed en de andere willen toch nog een soort warme maaltijd.


Dinsdag 26 juli
Eerst maar eens lekker uitslapen, maar we kunnen het niet laten om, ondanks de vermoeide dag van gisteren, een wandeling te maken. We gaan niet al te ver weg, dus een wandeling bij het Ladybower reservoir lijkt ons wel geschikt. Dit Reservoir ligt in het donkere (=noordelijke) gedeelte van het Peak District. Voor de statistieken: wandelen 9,7km, klimmen 365m, duur van de wandeling 4 uur, gemeten tijd
Na enige moeite hebben we de route gevonden.
Eerst omhoog tussen de varens.
Met elkaar de omgeving bekijken.
Papa en mama gaan elkaar een kusje geven….. of toch niet?

Woensdag 27 juli
Deze dag wordt gebruikt om een aantal dingen in Stoke te regelen. Zo moeten er nog een aantal wandelkaarten gekocht worden en onze drie-daagse trip voorbereid worden.
De overnachtingen worden ‘s avonds laat nog snel even geregeld.

Donderdag 28 Juli
Regen lekker helder regen, fijn fijn dat er regen is! Behalve als je een wandeling wilt maken. Maar ja, we zitten tenslotte op een groot eiland, dus ja daar kan je wel eens wat regen verwachten.

Ondanks de regen gaan we wandelen, we hebben tenslotte niet voor niets 4 ½ uur gereden. We zijn in Robin Hood’s Bay aangekomen. Dit ligt helemaal aan de oostkust van Engeland, niet al te ver bij Newcastle-upon-Tyne vandaan. We gaan 8,8 km wandelen, 142m klimmen, duur van de wandeling 2½ uur.

Na alle grasweiden halen wij ons hart op aan de graanvelden.

Zegt papa: 'ik vind dat Elbert leuke ouders heeft!' Ik weet niet wat voor indruk deze foto op jou achterlaat?(het zal je schoonvader maar zijn :P)
Even opdrogen met een bak koffie en gebak.

Hierna besluiten we zonder omwegen naar onze overnachting te gaan in York. Elbert en Annewieke mogen in de kelder slapen waar het erg muffig is en Piet en Marleen slapen op de eerste verdieping, waar het veel te warm is.


Na dat iedereen op Annewieke na een ‘steek’ in de buik heeft gaan we ons douchen en bepalen we waar we onze Vrijdag zullen doorbrengen.

Vrijdag 29 juli
Vandaag gaan we naar Yorkshire Dales en lopen we een stukje Penineway van Keld tot Muker. Wandelen 9,7km, klimmen 250m, duur van de tocht 2½ uur.
Bij de parkeerplaats wordt ons geweten op de proefgesteld.
Aan het begin van de tocht worden we gek van de vliegjes. Elbert en Annewieke doen uit nood hun poncho’s aan en de muts over hun hoofden. Gelukkig heeft Mama prikweg mee en kunnen we ons daarmee vol smeren.
De terug weg gaat helemaal door Swaledale.
Soms komen we rare dingen tegen.
Een mooie afsluiting van de wandeling.

Na de wandeling op weg naar Windermere waar we gereserveerd hebben voor B&B
Als mensen voor het eerst in Engeland zijn, moeten ze uiteraard iets meekrijgen van de Engelse eetgewoonten. Dus voor vanavond ‘Fish 'n Chips’


Zaterdag 30 juli
Na een heerlijke nacht staat er vanmorgen een compleet ‘English Breakfast’ op het menu.Hiermee kunnen we wel even vooruit en een flinke wandeling maken. We trekken nog iets verder naar het noorden, Ulswater is de bestemming.
Wandelen 13,7km, laagste punt 150m, hoogste punt 657m, duur van de tocht 5 uur.

Wat ons tijdens de wandelingen is opgevallen, is dat er erg veel verschillende landschappen zijn te vinden hier in Engeland. Elke wandeling is daardoor weer heel anders.
Af en toe op elkaar wachten.

Met een voldaan gevoel kunnen we richting huis gaan.

Zondag 31 juli
We hebben lunch bij de Roberts. Helaas kan ik jullie hier geen plaatje laten zien, want er is geen enkel fototoestel meegenomen. Dus het plaatje dat Marleen samen met Joy op de piano speelt moet je zelf maar voor de geest halen.

Maandag 1 augustus
De laatste dag voor vertrek. Lekker uitslapen, geen gekke dingen doen.
Als laatste maaltijd samen moet er natuurlijk ook iets gegeten worden dat te maken heeft met de engelse geschiedenis.



‘s Avonds komt Piet de trap af: ‘mama is stoned’. Jullie mogen zelf raden wat hij daarmee bedoelde.









Dinsdag 2 augustus
Vanmorgen de laatste filmpjes opgehaald (een stuk of 5), en lekker op ons gemakje bekeken. Het is wel lachen, gieren, brullen. Echt nagenieten dus van deze fijne vakantie.
Op het vliegveld nog een laatste kopje koffie samen

En daar gaan ze dan.